Marionetka – to lalka teatralna, która osadzona jest na niciach. Z jednej strony przyczepione są one do ciała lalki, z drugiej do wahadełka o konstrukcji krzyża.
Nici nośne mocowane są dwie u szczytu ramion i jedna na grzbiecie. To pozwala lalce przemierzać przestrzeń.
Dzięki niciom motorycznym: trzem u głowy, dwóm u dłoni, trzem u nóg - lalka porusza wybranymi częściami ciała. Aktor-lalkarz prowadzi lalkę od góry i przed sobą.
Typowym dla marionetki jest to, że jej ruchy są bardzo subtelne, wykonuje je z lekkim opóźnieniem.
Marionetka uważana jest za najtrudniejszą z technik lalkowych. Wynika to z bardzo skomplikowanej budowy lalki. Twórcy marionetek prześcigają się w ich tworzeniu w taki sposób, by ruch lalek był jak najbardziej precyzyjny i zaskakujący. Dlatego wiedza na temat konstrukcji wahadełka to ich największa tajemnica.
Marionetka SYCYLIJSKA
Marionetkę sycylijską Adam Walny nazywa "kukłą na opak". Odwrotnie niż kukła, marionetka sycylijska ma drut przymocowany do czubka głowy. Aktor prowadzi lalkę sycylijską przed sobą i wykorzystuje swobodę ruchu samej lalki i siłę grawitacji. W przeciwieństwie do marionetki na niciach, taki typ konstrukcji pozwala na bardzo szybkie ruchy i dynamiczne działania.
Zobacz, jak wygląda MARIONETKA SYCYLISJKA w teatrze >>
Klasyczne marionetki sycylijskie odgrywały sceny pojedynków. Pojawiły się na Sycylii w XIX wieku, grały w teatrzykach ulicznych. Za pomocą lalek sycylijskich przedstawiano opowieści oparte na średniowiecznej literaturze rycerskiej.
Na podstawie książki: A. Walny, Teatr przedmiotu. Kulisy warsztatu. Arkana rzemiosła, Warszawa 2007